Works Exhibited
About
Gagosian Athens is pleased to present new paintings by Richard Phillips.
In his paintings, Phillips engages the complex web of human obsessions to do with sexuality, politics, power, and death that are constantly exploited in mainstream media. Subjecting popular images to a range of classical painterly techniques, he estranges their familiarity and thus imbues them with new meaning. Photographic images of politicians are re-cast in neon, while supermodels are represented as academic paintings, as if to augment their status as pop icons. Over and over again throughout his work, the glossy idealism of advertising propaganda is subverted by his underlying resistance to its blatant seduction.
Departing from the more photorealistic tendencies of recent years, in his newest works Phillips culls celebrity portraits, retro textbook illustrations, logos, and Op Art motifs to produce compressed images in an electric palette. The subjects themselves are superceded by elements of Phillips's eccentric representation of them that emphasizes a synthesis of form, color, and critique. Psychedelic patterns overwhelm traces of familiar faces and images, all rendered in oil and wax emulsion. In the Warholian portrait Jim Morrison (2015), the rock star's face is mirrored flatly and mechanically against a bright green background. In Chinchillas and Guinea Pigs (2015), animals are similarly reduced to graphic silhouettes adorned with neon red, orange, and yellow stripes reminiscent of 1980s surf wear.
Paintings consumed by optically charged patterns represent an even more direct method of disorientation. Illustrations from psychology textbooks and religious cult periodicals are accelerated into strident abstractions. These mesmerizing repetitions are juxtaposed with figurative subjects in multi-panel paintings; in Endless II (2014), two “posterized” wartime images flank a pink infinity loop. In the diptych To Be Titled (The Venice Beach Connection) (2015), a faint close-up of Sharon Tate’s face is engulfed by a vibrant rainbow spectrum. Expanding upon postmodern appropriation strategies through new and historical painting techniques, Phillips manipulates, recombines, amplifies, and viciously undermines canonical images, probing and challenging their dominant influence in contemporary culture.
Η πρώτη ύλη στους πίνακες του Phillips είναι οι περίπλοκες ανθρώπινες εμμονές περί σεξουαλικότητας, πολιτικής, εξουσίας και θανάτου, τις οποίες καπηλεύονται σε σταθερή βάση τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο καλλιτέχνης επεξεργάζεται δημοφιλείς εικόνες χρησιμοποιώντας κλασικές τεχνικές της ζωγραφικής. Έτσι, καταφέρνει να τις κάνει λιγότερο οικείες και συνεπώς να τις εμποτίσει με νέο νόημα. Χρησιμοποιεί νέον χρώματα σε φωτογραφίες πολιτικών προσώπων και ζωγραφίζει διάσημα μοντέλα σε πίνακες με ακαδημαϊκό ύφος για να τονίσει με τον δικό του τρόπο την έννοια του pop icon. Ένα από τα πάγια χαρακτηριστικά της δουλειάς του είναι ότι επιχειρεί να μεταμορφώσει την ωμή πρόκληση στις φανταχτερές εικόνες που χρησιμοποιούνται στις διαφημιστικές καμπάνιες.
Στην καινούργια του δουλειά ο Phillips απομακρύνεται από τον φωτορεαλισμό των τελευταίων χρόνων και επιλέγει να δουλέψει με πορτρέτα διάσημων προσώπων, ρετρό φωτογραφίες από εικονογραφημένα βιβλία, λογότυπα και μοτίβα της Op Art για να δημιουργήσει μια πολύχρωμη παλέτα από εικόνες. Το υποκείμενο του έργου του παύει να πρωταγωνιστεί, καθώς τα εκκεντρικά στοιχεία που χρησιμοποιεί ο Phillips για την αναπαράσταση δίνουν έμφαση στη σύνθεση της φόρμας, στο χρώμα και στην υποκειμενική οπτική. Ψυχεδελικά μοτίβα, όλα ζωγραφισμένα με λάδι και κερί, επισκιάζουν τα χαρακτηριστικά των οικείων προσώπων και εικόνων. Στο πορτρέτο Jim Morrison (2015) που παραπέμπει έντονα στη δουλειά του Warhol, το πρόσωπο του αστέρα της ροκ καθρεφτίζεται πάνω σε ένα φωτεινό πράσινο φόντο. Παρομοίως, στο έργο Chinchillas and Guinea Pigs (2015) τα ζώα αναπαριστώνται σαν απλές γραφιστικές σιλουέτες που τις κοσμούν έντονες νέον κόκκινες, πορτοκαλί και κίτρινες λωρίδες, οι οποίες θυμίζουν σαφώς τις στολές του σερφ κατά τη δεκαετία του 1980.
Στους πίνακες επικρατούν έντονα μοτίβα που τραβούν την προσοχή και αποπροσανατολίζουν. Οι εικόνες από βιβλία ψυχολογίας και περιοδικά με θέμα τις διάφορες θρησκείες γίνονται έντονα αφαιρετικές. Η επανάληψη που σχεδόν υπνωτίζει αντιπαρατίθεται με παραστατικά στοιχεία στο θέμα πολύπτυχων έργων. Στον πίνακα Endless II (2014) ένας ροζ ατέρμων βρόχος είναι τοποθετημένος ανάμεσα σε δύο επεξεργασμένες εικόνες από πεδίο μάχης. Στο δίπτυχο To Be Titled (The Venice Beach Connection) (2015) ένα αχνό κοντινό πλάνο του προσώπου της Sharon Tate δημιουργείται αλλά και περιβάλλεται από τα έντονα χρώματα του ουράνιου τόξου. Ο Phillips προχωράει ένα βήμα παραπέρα τη μεταμοντέρνα τεχνική της οικειοποίησης, χρησιμοποιώντας νέες αλλά και παραδοσιακές τεχνικές ζωγραφικής για να παραποιήσει, να επανασυνθέσει, να αμβλύνει και να υποβιβάσει όσο περισσότερο μπορεί την επικρατούσα αισθητική, με στόχο να διερευνήσει και να αμφισβητήσει την κυριαρχία της στον σύγχρονο πολιτισμό.
Ο Richard Phillips γεννήθηκε στη Μασαχουσέτη το 1962. Ζει και εργάζεται τη Νέα Υόρκη. Έργα του υπάρχουν σε πολλές δημόσιες συλλογές, μεταξύ των οποίων: Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη∙ Μουσείο Αμερικανικής Τέχνης Whitney, Νέα Υόρκη∙ γκαλερί Albright-Knox, Μπάφαλο, Νέα Υόρκη∙ Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο∙ Μουσείο Τέχνης του Ντένβερ, Κολοράντο; Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Fort Worth, Τέξας∙ Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Βόρειο Μαϊάμι∙ Tate Modern, Λονδίνο∙ και Van Abbemuseum, Άιντχοβεν, Ολλανδία. Από τις ατομικές του εκθέσεις οι πιο σημαντικές είναι: «Richard Phillips», Kunsthalle στη Ζυρίχη (2000)∙ «Richard Phillips», Kunstverein στο Αμβούργο (2002)∙ «Richard Phillips: Paintings and Drawings», LeConsortium, Ντιζόν (2004)∙ «Richard Phillips: Lindsay Lohan», Ινστιτούτο Μοντέρνας Τέχνης, Μπρίσμπεϊν, Αυστραλία (2014)∙ και «Richard Phillips: Negation of the Universe», Dallas Contemporary (2014). Οι ταινίες του Lindsay Lohan και Sasha Grey πρωτοπαρουσιάστηκαν στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2011 και μετά στο Ινστιτούτο Μοντέρνας Τέχνης στο Μπρίσμπεϊν το 2012. Το First Point πρωτοπαρουσιάστηκε στο Art Unlimited της Art Basel στη Βασιλεία της Ελβετίας τον Ιούνιο του 2012.
