About
What do you do when you dig something up—do you put it back, or do you display it? Because if you display it, there would be a hole where it has been.
—Douglas Gordon
Art is not supposed to interrupt the flow of life, it’s supposed to bring to you information that changes the next course.
—Lawrence Weiner
Gagosian is pleased to present Rosy-Fingered Dawn, a correspondence between Douglas Gordon and Lawrence Weiner.
For both artists, the written word is a formal foundation and a conceptual conduit. Exploring processes of human consciousness and perception, Gordon reveals the dual nature of the self, while Weiner exposes the sculptural dimensions of language. “Rosy-fingered dawn” is a recurring epithet from Homer’s Odyssey, an optimistic proposition for a new beginning.
Τί κάνεις όταν ξεθάβεις κάτι—το ξαναβάζεις στη θέση του ή το εκθέτεις; Διότι αν το εκθέσεις, θα μείνει μια τρύπα στο σημείο όπου το βρήκες.
—Douglas Gordon
Η τέχνη δεν υπάρχει για να διακόπτει τη ροή της ζωής, υπάρχει για να σου δώσει την πληροφορία που θα αλλάξει την πορεία σου.
—Lawrence Weiner
Η γκαλερί Gagosian της Αθήνας παρουσιάζει την έκθεση «Rosy-Fingered Dawn» [Ροδοδάκτυλος Ηώς], μία αλληλογραφία μεταξύ του Douglas Gordon και του Lawrence Weiner.
Και για τους δύο καλλιτέχνες, η γραμμένη λέξη αποτελεί μορφολογικό θεμέλιο και εννοιολογικό μέσο. Ο Gordon, καθώς διερευνά τις διαδικασίες της ανθρώπινης συνείδησης και αντίληψης, αποκαλύπτει τη διττή φύση του εαυτού, ενώ ο Weiner φανερώνει τις γλυπτικές διαστάσεις της γλώσσας. Η φράση “Rosy-Fingered Dawn” (“Ροδοδάκτυλος Ηώς (αυγή)”) είναι μια έκφραση που χρησιμοποιεί συχνά ο Όμηρος στην Οδύσσεια, μια αισιόδοξη πρόταση για μια νέα αρχή.
Οι προβολές, εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, τα κείμενα και οι περφόρμανς του Gordon διερευνούν τις δυνατότητες της συλλογικής μνήμης. Στην έκθεση, επτά μαρμάρινα γλυπτά απεικονίζουν τμήματα από τις παλάμες και τους βραχίονες του καλλιτέχνη σε στάσεις εναγκαλισμού. Τις χειρονομίες μπορεί κανείς να τις ερμηνεύσει είτε ως αθώες είτε ως μοχθηρές. Συγκεκριμένες λεπτομέρειες, όπως οι φλέβες και οι ρυτίδες της επιδερμίδας, εμφανίζονται σε σημεία χωρίς συγκεκριμένη μορφή, με τη λιγότερη γλυπτική επέμβαση. Τα χέρια είναι συγχρόνως σε εξέλιξη και σε διάλυση∙ τα δάχτυλα που λείπουν και η αδρή επιφάνεια παραπέμπουν σε θραύσματα από αρχαία ερείπια.
Στο έργο του Weiner συναντώνται η δομή της γλώσσας με τη δομή της γλυπτικής. Νοηματοδοτεί εντελώς διαφορετικά τις φράσεις και τα εντυπωσιακά γραφικά του, τα οποία δημιουργεί πάνω σε τοίχους χρησιμοποιώντας στένσιλ, ζωγραφική, χαρακτική ή άλλες μεθόδους. Στην έκθεση, συνδυάζοντας τα αγγλικά με τα νέα ελληνικά, ο Weiner αναφέρεται στην επιθετική έλξη που προκαλεί η μία κουλτούρα στην άλλη, και υπονοεί μια μοιραία ερωτική συνάντηση. Το κείμενο είναι γραμμένο σε έντονο μπλε χρώμα και ασημί ανακλαστικό σαν καθρέφτη και είναι τοποθετημένο σε κλιμακωτά γλυπτικά τμήματα που υπογραμμίζουν την εγγενή υλική πλευρά της γλώσσας. Σύμφωνα με τον ίδιο: «ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΧΑΔΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑΝ ΑΛΛΗ & ΚΑΘΩΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ». Τα γλυπτά του Gordon και του Weiner προσκαλούν τον θεατή να κατασκευάσει διαφορετικά πλαίσια νοηματοδότησης γύρω από αυτά, με τον τρόπο που τα θραύσματα και τα αποσπάσματα της αρχαίας ελληνικής τέχνης και φιλοσοφίας τροφοδοτούν ολόκληρες νέες ιστορίες.
Share
Artists
Downloads
Douglas Gordon: To Sing
On the occasion of Douglas Gordon: All I need is a little bit of everything, an exhibition in London, curator Adam Szymczyk recounts his experiences with Gordon’s work across nearly three decades, noting the continuities and evolutions.
Douglas Gordon: if when why what
Douglas Gordon took over the Piccadilly Lights advertising screen in London’s Piccadilly Circus, as well as a global network of screens in cities including Berlin, Melbourne, Milan, New York, and Seoul, nightly for three minutes at 20:22 (8:22pm) throughout December 2022, with his new film, if when why what (2018–22). The project was presented by the Cultural Institute of Radical Contemporary Art (CIRCA) in conjunction with the exhibition Douglas Gordon: Neon Ark at Gagosian, Davies Street, London.
Douglas Gordon
Katrina Brown discusses the importance of Douglas Gordon’s 24 Hour Psycho (1993) and some of the films that followed, touching on threads that run throughout the artist’s career.
Gagosian Quarterly Spring 2018
The Spring 2018 Gagosian Quarterly with a cover by Ed Ruscha is now available for order.
Douglas Gordon: I had nowhere to go
Featuring an extensive interview with Douglas Gordon on the process of making his 2016 film I had nowhere to go: Portrait of a displaced person, this video, produced by Berlin Art Link, includes clips of Jonas Mekas and revealing anecdotes about the creation of the film.
Douglas Gordon and Morgane Tschiember
Douglas Gordon and Morgane Tschiember’s installation As close as you can for as long as it lasts, presented during Elevation 1049: Avalanche in Gstaad, Switzerland.